Bakakalmak kaçırdıklarımızdan. Kimi zaman kalan olmak gidenin ardından.  Kimi zamansa giden olmak geride bırakarak. Aslında hayatımız boyunca kaçırmaz mıyız bir şeyleri? Her seçimimizin sonucudur elimizde olan. Peki insan neleri kaçırır hayatında?

İlk olarak şanslar gelir aklımıza. "Kaçırdığımız şanslar". Fırsatlar. Mesela; bazen bir vapurdur kaçan. Onunla beraber zaman da kaybetmişizdir. İskelede varmayı beklediğimiz her ne ise, o şeye geç kalırız. Kim bilir, belki de tamamen kaybederiz… Belki bir iş görüşmesi, bir toplantı, ilk buluşma sevgiliyle… Ya da son kez…

Ne hissederiz yetişmeyi umduğumuz vapuru kaçırınca? Geç kalmışlık. Ya içinde bulunduğumuz anı kazanmışsak? Ya vapuru kaçırmak her zaman kötü bir durum değilse? Bir kayıp yerine bir kazançsa?

Koşuşturmaların, yetişmelerin içerisinde unuturuz içinde bulunduğumuz anı. Sahip olduğumuz gerçek anı. Hani şu henüz ertesi günkü toplantı gerçekleşmeden önce. Veya dünde kalmışken arkadaşların arasında kırdığımız o pot. Sadece o an.

Neleri kaybederiz ya da kazanırız, yaşamadan göremeyiz. Ne garip, aslında yaşamaktan da kaçarız o anı.  Kendimize kızarız acele etmediğimiz için.  Pişmanlık duyarız. Hemen senaryolar yazılmaya başlar geç kaldığımız için. Oysa nerden bilebiliriz neyi kaybettiğimizi ya da kazandığımızı?

 Hem basit hem de zor; yaşamak ya aslolan. O anda durmak. O anda nefes almak. Ertesi günü hesaplamadan, geçmişte kaybolmadan. Belki, hayata bir moladır bazen o vapuru kaçırmak.. Kim bilir? Belki de hayatın bize “Dur, bir soluklan” deme şeklidir bu.

Bazen kaçan bir vapur,  bize İskelenin yanındaki bankta oturup denizi izleme fırsatı verir. Bazen, o yıllarca görüşmediğimiz okul arkadaşımızla karşılaştırır. Bazense hatırlatır. İnsan olduğumuzu. Savunmasız ve her şeyi kontrol edemeyeceğimizi. Etmeye çalışmamamızı. Bu kontrolsüzlük içinde aslında koca bir özgürlük barındırdığını…

Kaybetmek her zaman da kötü değildir. Geç kalmak bazen yetişmektir hayata. Düşmek, hayal kırıklığına uğramak, hata yapmak; kayıp değildir. Hepsi bir kazançtır. Eğer kalabilirsek anda, işte o zaman hepsi birer anıdır...