Hayaller... Çok hayalim vardı hepsi hiç oldu. Asıl üzen gerçek olmayacak olmaları değil ben anlattığım zaman kötüleyenlerin şimdi başkasına destek çıkıyor olmaları. Ne farkımız var? Bende çok istemiştim, istediğim hayata götüren şeylerdi onlar. Yarına dair umutlandıran şeyler belki de o yüzden bu haldeyim. Benim yarınımı çaldılar. Hem de bana kolaya kaçıyorsun diyerek. Üsteleyemedim, sesimi bile çıkarmadım. Keşke hayalimin arkasında dursaydım. Şimdi ise hobim olmalarını bile istemiyorum. Öyle kırıldım ki şimdi onları yapacak gücüm yok. Konuşamamak bunca şeyi çıkıp konuşamamak. Bunu siz yaptınız diyememek. Kendime yaptığım en büyük kötülük ama artık istiyor muyum bilmiyorum. Ne istediğimi bilmeden yaşayacağım bana 3 yıl önce layık görülen hayatı sanki istiyormuş gibi yaşayacağım. Ne kadar sürer böyle bir yaşam bilmiyorum, yaşayarak göreceğim.