RUHİ

Bu camdaki yansıma ben değilim.
Bu bitkin yüzün sahibi,
Yolda kalmış harap ayakların,
Gün batan yollarda çektiği çile benim değil...
Ben niye böyleyim?

Bir dervişim yokuşta,
Mezarlıklarda ağlayan martıları gördüm.
Ve ağladı gözlerim.
Sözlerim girizgâh belki de yabana,
Yalana çalar bulutlar...

Bu yorgun düşmüş kalp benim değil.
Aşık olduysa harabe,
Unutulmuş çoktan,
Sürünmeye mazhar olan...
Ben başka yurdun insanı misafirim burada...