Senin kuşların,

Benim gökyüzümde uçmaz mı hiç

Fısıldamaz mı rüzgarın yağmuruma

Ben böyle maviye bulanmışken

Yeşile kuşanmış bedenin

Toprağımda açmaz mı çiçeklerini

Söylemez mi şarkılarını baharlarıma

Ben böyle ayaza direnirken

Sus pus olmuş dilin,

Beyaz yatak gibi sayfalarımda konuşmaz mı

Dökülmez mi şahikandan dizelerime

Dil olmazmı tercüme edemediğim duygularıma

Ben böyle çığlıklarımı un ufak ederken

Gözlerimden taşmış gözlerin,

Çağlayan nehirlerimde durulmaz mı

Yoldaş olmaz mı gemilerime bakışların 

Aydınlatmaz mı yolumu yıldızların

Ben böyle apansız

Böyle hoyrat, güldür güldür akarken

O merhamet denizine bulanmış ellerin

Bedenimin tenhalarına uğramaz mı

Sarmaz mı yaralarımı şifa olmaz mı

Kucak dolusu boşluğuma ulaşmaz mı

Böyle yara bere içinde,

Yatak döşek acilinde beklerken

Sıyrılsın artık tutsak duyguların,

Koynundan çek çıkar acılarını

Meze ettiğin gecenin sofrasından

Ya uzat ellerini 

Ya da o ellerle mühürle kapısını

Bir daha aralanmasın

Umut diye gözlerinde 

Koşturmasın çocuklar böyle neşeli 

Söyle kapımı çalmasınlar 

Girmeyeceklerse içeri...